Նոր տուն տեղափոխվելիս որոշեցի իմ հին շորերը և սպասքը տալ եկեղեցուն, որ նրանք տան սոցիալապես անապահով մարդկանց:Ես գնացի եկեղեցի և ասացի, որ շորերը և սպասքը նոր չեն, բայց լավ պահպանված են և որտեղ կարող եմ այն թողնել կարիքավորների համար:Ինձ առաջարկեցին բեռնաթափել ամեն ինչ տեղում, իսկ հետո եկեղեցու աշխատակիցներն արդեն հոգ կտանեն ամեն ինչի մասին ։Բեռնաթափվելիս ես տեսա, թե ինչպես են երկու կին աշխատողներ մտնում այնտեղ:Բեռնաթափվելուց հետո գնացի եկեղեցի և մոմ վառեցի:Հեռանալով տաճարից ՝ տեսա, թե ինչպես են այդ կանայք քանդում իմ փաթեթները և մեկնաբանում բովանդակությունը ։Կանանցից մեկը պայուսակից հանեց վերնաշապիկ և ասաց, որ այն կվերցնի դստեր համար, լավ բան է, նրանով դեռ կարելի է գնալ աշխատանքի:
Նույն ոգևորությամբ լավագույն իրերը փաթեթից վերցրեց երկրորդ կինը:Մինչ կանայք փորփրում էին տոպրակների մեջ, նրանց մոտեցավ մի աղքատ կին ՝ խնդրելով տեսնել հագուստը, քանի որ այն բերել էին նրանց համար, ովքեր կարիքի մեջ էին ։ <<Մենք աղքատ ենք, թոշակներս չի բավականացնում, իսկ ձեզ այստեղ եկողները շատ գումարներ են թողնում, քան մեզ պետությունը վճարում է ։ >> <<Հիմա մենք կվերջացնենք, իսկ ինչն էլ չի համապատասխանի, արդեն կթողնենք ձեզ>>, — այսպիսի պատասխանն ինձ շոկի մեջ գցեց ։>> Ես շատ ցա վում եմ իմ բարի արարքի համար։
Ես պատկերացնում եմ, թե ինչ պայմաններում են ապրում կարիքավորները, նրանցից շատերը նաև բազմազավակ են ։ Հավանաբար, ավելի լավ էր իմանալ սոցիալական ծառայություններում նրանց հասցեները և իրերը տանել այնտեղ, որտեղ դրանք իսկապես անհրաժեշտ են: Ծայրահեղ դեպքում, փաթեթները արժեր տալ աղքատներին, ովքեր կանգնած են եկեղեցու մոտ, այլ ոչ թե վստահել այդ աշխատակիցներին:Իրերս ես չեմ ափսոսում, բայց եկեղեցականների տհաճ վարքագիծը երկար ժամանակով փչացրեց իմ տրամադրությունը:
Отправить ответ